Als stille waarnemer observeert ze de wereld en de mens om zich heen en kneedt haar bevindingen door middel van een unieke visuele taal in een verhaal dat door de krochten van onze gevoelswereld reist.

 

'Mijn beelden staan vaak klein en fragiel in een wereld waarin we ons groots en sterk moeten profileren willen we er deel van uit maken.  Alles moet snel gaan en dat maakt het leven vaak vluchtig.

De eindeloze nood aan meer laat ons in een vluchtige veelheid verdrinken. Dat, terwijl net het kleine, op een veel diepere manier kan raken in al zijn subtiliteit, de traagheid zinvol is en ons tijd tot verdieping geeft.’

 

Ondanks hun vaak kleine formaat laten de figuratieve sculpturen een haast monumentale indruk na die de toeschouwer even de tijd vraagt om ze op te nemen..

Ze zijn stuk voor stuk een evenwichtsoefening tussen de bewust vormgegeven spanning en het opzoeken van de limieten van de natuurlijke materialen waarmee de beelden tot leven worden gewekt.

Starend in het ijle, verstild in de verte, blik op oneindig… Als toeschouwer heb je het raden naar het effectieve verhaal achter de soms ambigue personages ,maar kan je niet om de ‘condition humaine’ heen.

De nu filosofische dan weer humoristische titels zetten aan tot suggestie bij de toeschouwer.

​

‘Ik verbeeld verhalen vanuit mijn eigen gevoelswereld en ben daarbij geïntrigeerd door alles wat zich in de marges van onze samenleving afspeelt…

Het duister van het onderbelichte kantje dat ons als een gapend zwart vlak aankijkt, de kant van ons zijn die geen filter behoeft om je rechtstreeks naar de duisterheid ervan te brengen.

Ze zijn een kijk achter de schermen van het succesverhaal waarmee we ons mens maar al te graag etaleren.

Als waarnemer van mijn tijd wil ik een gevoel opwekken, zonder dat gevoel perse in een zoveelste voorgekauwde kotje te willen stampen voor zij die het ervaren.’

​

De gelatenheid en het diepmenselijk melancholische gevoel, zijn zowel in de sterke expressies als in de manieristische houdingen weer te vinden en geven een vormelijke spanning weer die een inhoudelijke lading suggereert waarvan we de nood voelen ze in te vullen.

​

Beklijvende beelden , die oorverdovend stil afdwalen naar de duistere diepten van ons bestaan en de kwetsuren achter de opgesmukte façades treffend weergeven.

Breekbaar harde keramiek waarmee de kunstenaar onzekerheden van haar tijd aan de oppervlakte brengt en daarmee in interactie gaat met de toeschouwer aan wie ze even vraagt de tijd te nemen in deze vluchtige wereld.